Fluisteringen, geheimen, leugens en gefluister!

Olá tudos! // Hey iedereen! We hadden een paar geweldige dagen in Sevilla vorige week. Ik dacht dat ik even de tijd zou nemen om kort wat gedachten over en beelden van onze reis met jullie te delen. Eerst en vooral, zeker high-tail it naar Sevilla: een prachtige, levendige stad vol geschiedenis, kunst en prachtige architectuur. Mis het niet!

Whispers

Sevilla... Sevilha in het Portugees en Sevilla in het Spaans - ligt slechts anderhalf uur ten oosten van ons, veel dichterbij dan Lissabon. Het is een gemakkelijke dagtrip, maar we besloten er deze keer twee nachten door te brengen. Waarom? Onze goede vriendin Rita is helemaal uit South Bend, Indiana gereisd om haar 75e verjaardag met ons te vieren. Dat is een schreeuw, geen gefluister! Dank je Rita dat je zo ver hebt gereisd om je monumentale dag met ons te vieren! Op onze tweede dag in Sevilla bezochten we de Real Alcázar samen. Kinderlijke verwondering en ontzag kennen geen leeftijdsgrenzen op zo'n plek.

Het huidige gebouw, dat volledig islamitisch van ontwerp is, werd in de 14e eeuw gebouwd door Pedro I van Castilië. Latere heersers, waaronder Isabella en Fernando, breidden het uit tot het einde van de 15e eeuw. Het eerste gebouw op deze plaats, een Romeinse basiliek uit de 5e eeuw, werd in de 6e eeuw een Arisch Visigotische kerk. Het Kalifaat van Al-Andaluz vestigde zich in Iberië in het begin van de 8e eeuw. In het begin van de 10e eeuw verplaatste de kalief zijn hoofdkwartier van Cordova naar Sevilla. Hij moest wat afstand scheppen tussen zichzelf en enkele razend gevaarlijke rivalen in Cordova.

Adb al-Rahman III bouwde zijn versterkte paleis met behulp van zowel de fundering van en het marmer uit de Romeinse-cum-Visigotische gebouw. Latere kaliefen breidden het paleis in de volgende drie eeuwen uit en verbeterden het. De bouw van een enorme moskee naast het paleis vond plaats in de 12e eeuw. Van het oorspronkelijke islamitische paleis is nog maar weinig over. Pedro I was in Granda geweest en had het Alhambra. Hij wilde iets even groots en even mooi.

Geheimen

Pedro, hoewel Castiliaan en Christen, was geen dwaas. Hij maakte graag gebruik van en respecteerde de talenten van iedereen onder zijn bewind. Pedro huurde de beste islamitische architecten en ambachtslieden in om zijn paleis te ontwerpen en te bouwen. Hij maakte ook gebruik van Joodse kooplieden en geldschieters. Zij kochten de materialen en het meubilair die werden gebruikt om het paleis te bouwen en te versieren. Zowel de Islam als het Jodendom vinden ereplaatsen in het paleis. De volledige lelijkheid van het Reconquista duurde enkele eeuwen om het bewustzijn van de nieuwe christelijke veroveraars te domineren.

Het geheim - shh - is dat mensen van alle achtergronden, culturen, talen, tradities, religies, enz. er ooit in slaagden met elkaar om te gaan. Ze respecteerden hun verschillen en zagen sprankjes van gemeenschappelijkheid. Maar begrijp me niet verkeerd. Iedereen aan alle kanten van de verschillen worstelde om de tolerantie goed te krijgen en tegelijkertijd de overhand te hebben. Zowel onder de Islam als onder het Christendom wankelde het evenwicht eeuwenlang voordat het ineenstortte.

Een ander geheim, hoewel niet zo belangrijk: ooit sprak ik vrij vloeiend Spaans. Na twee jaar in Portugal zal ik, zoals Rita opmerkte, nooit meer Spaans spreken, althans niet zonder een Portugees accent. Het is interessant hoe moeilijk het is om twee gelijksoortige, maar toch verschillende dingen tegelijkertijd vast te houden. Ik zou voortdurend in beide talen moeten oefenen om beide te behouden. Dat zou heel wat moeite kosten. Hetzelfde geldt voor het verdragen van de overtuigingen van anderen naast die van jezelf en je gemeenschap... het evenwicht bewaren met nederigheid en respect vergt dagelijkse oefening.

Leugens of halve waarheden

De waarheid kan soms verloren gaan in de verhalen die wij ons herinneren en de verhalen die wij onszelf vertellen. Het zijn geen echte leugens, maar misherinneringen, dat wil zeggen gedeeltelijke waarheden, en ook handige mythen. Verhalen, mythes, gedeeltelijke waarheden en mis-herinneringen zijn in Sevilla aanwezig, zoals in alle menselijke geschiedenis en verhalen.

De grote kathedraal van Sevilla, het grootste gotische bouwwerk ter wereld, begon haar leven als een aangepaste grote moskee. Gedurende 200 jaar na de ReconquistaDe christenen baden in de moskee, die grotendeels onaangeroerd bleef en slechts in geringe mate werd aangepast. De christelijke veroveraars wisten dat ze het prachtige gebouw dat er stond niet konden verbeteren. Zij hadden noch de rijkdom, noch de vaardigheden om dat te doen. Pas in de 15e eeuw begonnen de christenen met een grootscheepse verbouwing om van deze grote moskee 's werelds grootste gotische kathedraal te maken.

De minaret van de moskee werd de klokkentoren van de kathedraal. De enige permanente verandering tot op heden was de toevoeging van de klokken in de 16e eeuw. Deze stukjes waarheid, de schuld aan hen die aan de macht kwamen, gaan verloren of worden begraven in een nieuwe, d.w.z. onze eigen, hervertelling van het verhaal. Toch blijven deze vergeten of begraven herinneringen vitaal en belangrijk. Zij zijn ook ons erfgoed. Zij zijn ook onze bescherming tegen onszelf.

In het museum van de kathedraal is een set rituele sleutels tentoongesteld. Een bord geeft aan dat de ene sleutel het christelijke Sevilla voorstelt en de andere het joodse Sevilla. De sleutels zouden aan een nieuwe veroveraar zijn overhandigd, aldus het bordje, als symbool voor de overdracht van de macht en het eigendom van de stad.

Wat het bord niet vermeldt, is dat in het Spanje van de Renaissance de Joodse gemeenschap elke nacht en wekenlang met Kerstmis en Pasen in haar getto werd opgesloten. De sleutel tot Joods Sevilla was niet louter symbolisch. Het was een middel voor controle, schade en geweld. Niet iets wat we moeten vergeten of verdoezelen.

Murmurings

Terwijl wij in Sevilla waren overleed de gepensioneerde kardinaal aartsbisschop, Carlos Amigo, OFM, op 87-jarige leeftijd. Zijn begrafenis werd gehouden terwijl wij er waren. Wij liepen voor de kathedraal langs, terwijl de stoet van hoogwaardigheidsbekleders, goed geklede burgers van de stad en vervolgens van het volk de kathedraal binnenging. Nieuwsgierige toeristen liepen achteraan.

Fray, of Broeder Carlos, zoals hij schijnt te zijn genoemd, had het aartsbisdom Sevilla gedurende 27 jaar geleid, totdat hij op 76-jarige leeftijd met pensioen ging. Vóór Sevilla was hij leider geweest van het aartsbisdom Tanger in Marokko. Ik las verschillende versies van zijn overlijdensbericht. Ik leerde dat hij gedurende zijn lange carrière vurig heeft gestreefd naar en leiding heeft gegeven aan dialoog en samenwerking tussen moslims, joden en christenen. Hij bevorderde en bepleitte ook de rechten en de rol van vrouwen in alle drie culturen en religies.

Het weinige dat ik van het leven van Fray Carlos weet, vat de lessen samen die ik op deze reis naar Sevilla heb geleerd. Onze collectieve verhalen - verschillend en tegelijkertijd gelijk - bestaan uit gefluister, geheimen, halve waarheden en gemompel. Net als een fluistering zijn ontzag en verwondering in de aanwezigheid van elkaar een eerste vereiste. Het niet-geheim is dat het in evenwicht brengen van tolerantie en persoonlijke overtuiging dagelijkse oefening vereist, willen we in elk van beide vloeiend blijven. De leugens en halve waarheden, wel, we verliezen zoveel als we de breedte en diepte van ons verhaal vergeten; het vergeten is ook gevaarlijk. Tenslotte onthullen de levens van diegenen onder ons die zachtjes mompelen de waarste waarheid van ons collectieve verhaal. We zijn op ons best als we nederig onze verschillen respecteren en onze gemeenschappelijkheid krachtig omarmen.

Bedankt voor uw bezoek aan ons op deze kleine reis naar Sevilha! Até logo! // Dank u voor het samen met ons op deze kleine reis naar Sevilla! Tot ziens!